Ο καρκίνος του πέους είναι μία σπάνια κακοήθης πάθηση, με συχνότητα 0,1-0,9 περιστατικά ανά 100.000 άντρες στις δυτικές κοινωνίες. Αντιθέτως, υπάρχουν χώρες στην Αφρική, Ασία και Νότιο Αμερική, όπου ο καρκίνος του πέους αποτελεί σε συχνότητα έως και το 20% όλων των καρκίνων στον άντρα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι στις χώρες αυτές οι συνθήκες της τοπικής υγιεινής είναι ανύπαρκτες.
Τι προκαλεί τον καρκίνο του πέους
Σήμερα, πιστεύεται ότι σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας για τον καρκίνο του πέους είναι ο χρόνιος ερεθισμός από το σμήγμα που παράγεται φυσιολογικά στην περιοχή. Η πιθανότητα αυξάνεται, όταν συνυπάρχει φίμωση που δεν επιτρέπει την απομάκρυνση του ή αν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής. Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) έχει συνδεθεί, επίσης, με την ανάπτυξη καρκίνου του πέους και ειδικά οι υποτύποι 16 και 18, οι οποίοι προκαλούν καρκίνο και στον τράχηλο της μήτρας. Επίσης, το κάπνισμα είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας που σχετίζεται με τον καρκίνο του πέους.
Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του πέους
Συνήθως, ο ασθενής θα παρατηρήσει κάποια ανώδυνη βλάβη στο πέος, η οποία μπορεί να είναι σαν έλκος η σαν κουνουπίδι και η οποία δεν επουλώνεται. Σε παραμελημένες περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένους, η βλάβη μπορεί να είναι πολύ εκτεταμένη. Η βλάβη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του πέους αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στη βάλανο και στην ακροποσθία (δηλαδή στο τελικό τμήμα του πέους). Επίσης, ο ασθενής μπορεί να έχει φαγούρα, αίσθημα καύσου ή αιμορραγία στην περιοχή της βλάβης. Στα αρχικά στάδια, δεν υπάρχει πόνος, με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς, επειδή ντρέπονται, να μη ζητάνε ιατρική βοήθεια.
Πως θεραπεύεται ο καρκίνος του πέους
Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία του καρκίνου του πέους. Όταν η βλάβη είναι μικρή θα χρειαστεί να γίνει τοπική χειρουργική αφαίρεσή τους, η οποία όμως δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα του πέους. Η παρακολούθηση μετά θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και συχνή, επειδή υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου είτε τοπικά είτε σε απομακρυσμένες θέσεις. Σε μεγαλύτερες βλάβες, ίσως χρειαστεί να γίνει αφαίρεση τμήματος του πέους (μερική πεεκτομή) και παράλληλα αφαίρεση λεμφαδένων από τη βουβωνική χώρα ή και την πύελο. Η επέμβαση μπορεί να συνδυαστεί με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου.